وقتی یک ابزار در اختیار داری، دلیلی ندارد که دائم از آن استفاده کنی!

فرض کن یه آچار قوی داری که باهاش می تونی پیچ های چرخ ماشینت رو باز کنی و کل تایر رو عوض کنی. آیا گاه و بیگاه هر روز می ری سراغش و پیچ ها رو چک می کنی و سفت و سفت ترشون می کنی؟ یا فقط اگر لازم شد ازش استفاده می کنی. مثلا من الان 16 ساله که رانندگی می کنم و ماشین دارم؛ شاید یک یا دوبار از این آچار استفاده کرده ام و تایر رو عوض کرده ام.

کلام تو قدرتمندترین ابزاری هست که داری؛ دلیلی ندارد آنرا بیهوده و از سر عادت و وسواس بکار ببری و دائم، گفتگوهای ذهنی ات را تکرار کنی. بگذارش کنار و اگر لازم بود از آن استفاده کن. با آگاهی و با قصد و نه از سر عادت و بدون هدف.