Day Dreams

امروز یک خانم حدودا 65 ساله رو دیدم که همراه همسرش نشسته بود در کافی شاپ پیتز و داشت با جدیت مطالعه می کرد. متوجه شدم که دارد برای امتحان مربوط به متخصصین ملک آماده می شه. واقعا حس خوبی بهم می ده. وقتی چرخ اقتصاد یه جامعه می چرخه، اگه تو مشکل مالی داری و می خوای درآمد بیشتری داشته باشی، براش راه وجود داره. راهش به هیچ عنوان ساده نیست و میان بر نداره ولی راه داره. آدم های در سن های مختلف رو می بینم که مثل دانش آموزای کنکوری درس می خونن و یه امیدی دارن. حس خوبیه!

در این مدت کوتاه 4 ساله که جسته و گریخته در مکان های عمومی مثل قهوه فروشی یا رستوران ها رفته ام و نشسته ام یادم  نیست که دیده باشم چند نفر نشسته باشند دور میز و درباره ی شخصی که نیست حرف بزنند و مدت طولانی وقت بگذرانند؛ ولی  هم وطنان فارسی زبان را دیده ام. نمی دانم علتش چیه ولی انگار حضور دیگری در سپهر زندگی ما پر رنگتر از دیگر فرهنگ هاست.

Consider the world map – an image we often take for granted as a fixed reality. But what if we were to shift our perspective? Imagine slicing the globe not near Alaska, but closer to Greenland. In this new map, everything changes. The USA suddenly neighbors Russia closely, and Japan finds itself much closer to the Western world. Such a shift alters our perception of East and West entirely. Could it be that some of the historical hostilities between Eastern and Western nations are tied to the vast geographical distances that separate them? Perhaps, by recognizing that they're not as distant as they once seemed, they can acknowledge their shared humanity. Current Map: New Map: P.S. Interestingly, this concept isn't as novel as it may seem. I stumbled upon the same idea in a 19th-century book!

فرض کن یه آچار قوی داری که باهاش می تونی پیچ های چرخ ماشینت رو باز کنی و کل تایر رو عوض کنی. آیا گاه و بیگاه هر روز می ری سراغش و پیچ ها رو چک می کنی و سفت و سفت ترشون می کنی؟ یا فقط اگر لازم شد ازش استفاده می کنی. مثلا من الان 16 ساله که رانندگی می کنم و ماشین دارم؛ شاید یک یا دوبار از این آچار استفاده کرده ام و تایر رو عوض کرده ام. کلام تو قدرتمندترین ابزاری هست که داری؛ دلیلی ندارد آنرا بیهوده و از سر عادت و وسواس بکار ببری و دائم، گفتگوهای ذهنی ات را تکرار کنی. بگذارش کنار و اگر لازم بود از آن استفاده کن. با آگاهی و با قصد و نه از سر عادت و بدون هدف.